Saturday, January 24, 2009

#541: Untung Ga Sampe Naek Angkot ke Bojongkoneng!

Ini adalah salah satu contoh kalo perubahan mendadak bisa menimbulkan prasangka: Mee mendadak... dangdut? *bletags* bukan, bukan... (yah meski ini juga pasti bikin orang-orang sekitarnya bertanya-tanya, apakah titel #1 dari seseorang itu segitu sangat berpengaruh, hehehe)
Mee mendadak ga jadi ikut menghadiri acara pisah-sambut bos lama-bos baru! Ada apakah gerangan? Dan sepertinya orang-orang itu menganggap gua yang paling tau jawabannya. Padahal gua juga meneketehe.com! Orang sampe pas makan siang dia masih berencana ikut, kok.

Tanya aja ma orang yang bersangkutan. Udah. Dan karena dia cuma bilang *tiiiiiiittt*, dengan tampang yang emang *bete bete aah...*, jadi orang (mungkin) segen bertanya lebih lanjut. Jawaban yang tidak memuaskan ternyata bisa bikin orang-orang makin penasaran (wah, kenapa nih?
pasti ada apa-apa nih!) dan berspekulasi (pundung kitu, nya? ah maenya sih, kitu we pundung? enya, pundung sigana mah) mengenai alasan ketidakhadirannya. Spekulasi ini-itu, ini-itu. Tapi tetep we poek!

Dampak terbesar pembatalan mendadak itu, (sangat) dirasakan oleh gua n Mama D (pleus Kaka Daf sebenernya, tapi da teu apaleun si bocah mah :D) karena kami berencana numpang mobil Mee. Kami langsung sigap menyusun plan-B. Dan plan-C, plan-D, plan-E. Pokoknya sarupaning rencana pengganti tentang transportasi menuju lokasi acara pisah-sambut tersebut.

Plan-B: telepon Ibu Dey aja! Numpang! Tapi... mobilna kuat nanjak teu nya, mun eusina full? :D barina ge, mahi teu nya? Mahi lah, da jeung si Kaka Daf wungkul. Oke, telepon. Oke, Teh, hayu aja, tapi tunggu si Bapak pulang kantor, ya. Tar ditelpon lagi. Oke. Menunggu.

Plan-C: *ngadeukeutan si cinta alias Ija* Kamu mawa mobil teu, Ja? Nteu, kana motor. Mawa mobil lah... Mobilna keur dipake! Euh.

Plan-D: *Mama D telepon Papa Shalman*. Setelah nelpon, rencana yang ini menghasilkan action diantarnya Kaka Daf ke kantor. Lumayan lah.

Plan-E: sigana ramean naek beus nya? Okeh, kana beus weh.

So, sambil nunggu Kaka Daf dianterin ke kantor dan kabar dari Ibu Dey, rencana sementara yang paling pasti dijalanin mah, ikut beus yang disediain. Peun.
Masih sambil nunggu, gua, Mama D, Numen n rekan-rekan sejawat yang ikut ngumpul di halaman kantor ngobrol ini-itu, sura-seuri, hahahihihahahihi. Dan tak lupa, tetep berspekulasi tentang alasan Mee membatalkan kepergiannya :D. Selagi hahahihihahahihi itu, datang lah sebuah mobil sedan item. Mobil saha tah? ceuk Numen teh. Gua liat plat nomernya. Asa wawuh... Trus, liat si orang di belakang kemudi...

"Waaaa... Cinta bawa mobiiiilllll... I love yoooouuuuu..."

Surak lah gua n Mama D, hehehehe...
Karena jelas lah sudah rencana mana yang akan kami jalankan :D.
Tapi Ija langsung bilang kalo dia ga bisa nganter pulang karena...
"Rek kencan jeung si cinta nya???" Hahahah... langsung dipotong!
Ya ga papa lah, pulangnya bisa numpang Ibu Dey.
Okeh! Sip.

Langsung SMS Ibu Dey, konfirmasi kalo kami akan berangkat bareng Ija. Pulangnya, BARU numpang mobil Ibu Dey, hehehe... And she didn't mind, of course *muah muah Ibu Dey* :D. Oke. Peun.
Eeh... Mee SMS juga. So sorry ga jadi ikut. Ga papa lah. Ija bawa mobil, kok, jadi bisa ngikut, hekhekhek...

Sooo... begitu Kaka Daf dateng, langsung cabs lah kami ke lokasi di De' Tuik Cafe. Brangkaaaattt...!!!

Guess what? Sepanjang perjalanan, kami kembali berspekulasi tentang alasan pembatalan Mee. Huahahaha...

So, Mee, kenapa e kenapa kamu batal hadir?
Coba diklarifikasi, sehingga tidak menimbulkan spekulasi-spekulasi, prasangka-prasangka negatif ataupun gera'an-gera'an yang mencurigakan (naon deui ieu teh???).

Acara pisah-sambutnya... um... tar aja deh ya.
Tar ya, Mba (janji bikin laporan pandangan mata buat Mba).

1 comment:

Anonymous said...

Pagi2 nyalain HP ternyata sudah nonkrong sms klarifikasi lebih dari 400 karater huahahaha, rajin amat nu pundung teh, dan dia mengajak nonton barongsai senin ini, tak bisa berhenti tertawa deh :p. Ah Mee dirimu memang teu pantes mun pundung abis ngak ngaruh kita2 mah masih cicirihilan ketawa di atas penderitaan mu :P